این تو هستی که برمی‌گردانی
سه شنبه, ۲۹ تیر ۱۳۹۵، ۰۲:۳۶ ق.ظ
تو دعای روز ام داوود، اون آخراش یه عبارتی هست که وقتی می‌خونیش و معنیش رو می‌فهمی تو یه لحظه دلت می‌ریزه. مثل کسی که تو تاریکی‌ه محض یه دفعه یه باریکة نور می‌بینه و به سمتش می‌دوه.
اون‌جا بنده به خدا می‌گه: یا رادّ ما قد فات... ای کسی که اون چیزهایی رو که از دست رفته برمی‌گردونی.
انگار این عبارت بدجوری خدارو مهربون‌تر از همیشه به دل می‌ندازه.بدجوری می‌ره لای درزهای دیوار دل می‌شینه و جزیی از دل می‌شه.
وقتی این عبارت رو خوندم بدجوری رفت لای شکاف دیوارِ دلم نشست. این‌قدر نشست که حالا هرروز یادشم، هروز زمزمه‌اش می‌کنم، شاید بخاطر این‌که چیزی هست که از دستم رفته...چیزی که من با ذره ذرة وجودم ازش طلب می‌کنم و می‌خوام که برگردونه...
یا رآدَّ ما قد فاتَ...
اون‌جا بنده به خدا می‌گه: یا رادّ ما قد فات... ای کسی که اون چیزهایی رو که از دست رفته برمی‌گردونی.
انگار این عبارت بدجوری خدارو مهربون‌تر از همیشه به دل می‌ندازه.بدجوری می‌ره لای درزهای دیوار دل می‌شینه و جزیی از دل می‌شه.
وقتی این عبارت رو خوندم بدجوری رفت لای شکاف دیوارِ دلم نشست. این‌قدر نشست که حالا هرروز یادشم، هروز زمزمه‌اش می‌کنم، شاید بخاطر این‌که چیزی هست که از دستم رفته...چیزی که من با ذره ذرة وجودم ازش طلب می‌کنم و می‌خوام که برگردونه...
یا رآدَّ ما قد فاتَ...
- ۹۵/۰۴/۲۹
