فقط حوصله کرد

باید بین بی تاب بودن و صبوری یکی را انتخاب می‌کرد.

در بی تابی دستهایش می‌لرزید و خدایش را کمتر باور داشت. اما اگر می‌توانست حوصله کند، اگر آرام می‌شد و با نگاه با خدایش حرف می‌زد آن وقت فرصت می‌کرد نگاه مهربان خدایش را ببیند....

پس آرام شد و تنها گفت:حوصله می‌کنم ... و چشم به چشم‌های خدا دوخت.

خدا لبخند می‌زد.