انسان دستِ هزارم

می‌توانید فکر کنید که در جهان، دیگر هیچ چیزی نمانده که ما برای اولین بار تجربه‌اش کرده باشیم و این یعنی انسان‌های ثانویه لذت کشف و شهود را از دست داده‌اند و کنجکاوی دیگر نیرویی زندگی‌بخش نیست. شاید ما در جهانی هستیم که همه‌ی ظرفیت‌هایش را برای آدمی رو کرده است و دیگر دستش خالی است و شاید ما انسان دستِ هزارم این جهانیم بی هیچ تجربه‌ای که قبلا کسی کشفش نکرده باشد، شاید!...

فضیلت‌های ناچیز

جنگ بوده است، و مردم ویران شدن بسیاری از خانه‌ها را دیده‌اند و حالا دیگر خود را در خانه‌شان آنچنان که روزی آرام و مطمئن بود، احساس نمی‌کنند. چیزهایی است که درمان نمی‌شود و سال‌ها خواهد گذشت اما هرگز درمان نخواهیم شد. شاید دوباره چراغی روی میز داشته باشیم و گلدانی گل و عکس عزیزانمان را. اما دیگر این چیزها را باور نداریم چونکه یکبار مجبور شدیم ناگهان ترکشان کنیم یا اینکه بیهوده بین آوارها به دنبالشان بگردیم.

کسی که یکبار رنج کشیده است تجربه‌ی درد را هرگز فراموش نمی‌کند.

از کتاب فضیلت‌های ناچیز

ناتالیا گینزبورگ

سفال باران‌خورده‌ام!

سلام! حالا بعد از یکسال که آمده‌ام احساس می‌کنم شاید به قدر تجربه‌ی یک شب بارانی بزرگ‌تر و لطیف‌تر و پرشورتر شده‌ام. و شاید رد پای قطرات ذره ذره قلبم را پر کرده است. اینجا را حالا بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم روحم سفالی‌تر شده و عطر خاک روحم مشامم را پر کرده. از همه‌ی روزهایی که گذشت فاصله نگرفته‌ام تنها حالم را با تعدادی ابر و درخت در میان گذاشته‌ام و بس. هر چه بخواهد خودش پیش می‌رود و من سلام می‌دهم به همه‌ی لحظه‌هایی که تازه متولد می‌شوند.